هواپيماي جنگي با هواپيماي مسافراي فرق دارد. هواپيماي مسافري قشنگ است. رنگ سفيد بدنه اس به آدم آرامش مي دهد و بعد كه سوار مي شوي يك صدا از پشت بلندگو برايت سفر خوشي آرزو مي كند ولي هواپيما او زمخت بود . ابهت داشت اما آرامش نميداد. پرسيد نمي ترسي عباس؟ خنديد و گفت مگر مي شود آدم از چيزي كه دوست دارد بترسد. و او حسوديش شد. به آن هواپيماي بزرگ بي ريخت حسوديش شد. ياد حرف پدرش افتاد خواست بگويد بيا از اين شغل دست بردار برو بازار حجره بگير بچسب به كار. اما نگفت . آن جواب قديمي يادش بود � من مرد آسمانم روي زمين بلد نيستم كاري بكنم .�